|
Hey
!
Hier alles goed. We hebben een prima
temperatuurtje van 38 graden (zou ik dit vorig jaar ook zo hebben
omschreven...), en het wordt steeds maar minder vochtig, dus draaglijker.
Ramadan is volop aan de gang, de heilige vastenmaand voor moslims. Overdag
mag er niet gegeten of gedronken worden, tot de Iftar, het breken van de
vasten ´s avonds. Dan wordt er gefeest met familie en vrienden.
Zo vreemd soms. Je ziet de locale vrouwen overdag in de supermarkt
boodschappen doen.
Ze mogen het voedsel aanraken,
voelen, ruiken, meenemen naar de kassa en vervolgens naar huis,... maar niet
proeven.
Tot ´s avonds bij zonsondergang er niet van eten.
Hoe lonkt de geur van een vers
gebakken chocoladebroodje of aardbeientaartje... Vooral als je sinds 4u ´s
morgens (ontbijt in alle vroegte, als nog donker) nog
niets hebt gegeten.
Hoe sterk moeten die mensen zijn...
Als expat (lees "gastarbeider"
) ben je niet verplicht mee te vasten, maar er wordt wel verondersteld dat
je als teken van respect niet eet of drinkt in het openbaar.
Een automatisme van een beetje
water van een flesje te drinken in de auto wordt al gauw een duik onder het
dashboard bij echte hoge nood, en anders een bijna onuitstaanbare
uitgedroogde keel bij thuiskomst. Hoe zwak zijn wij...
|
|
Ondertussen
denk ik er wel sterk aan een cursus Arabisch te gaan volgen in mijn auto,
met een CD tje... De laatste weken, vooral met de Ramadan nu aan de gang,
spendeer ik de helft van de dag in mijn auto.
Een trajectje van een 8tal kilometer kan al snel ontaarden in een uur
aanschuiven in de file.
Iedereen start ´s morgens op hetzelfde uur, want alle scholen kregen de
plicht later te beginnen, en ja, allemaal om 14u dicht te gaan. ´s Morgens
lukt het nog, maar in de namiddag
rij ik in slakkentempo op en af naar school. (Ondertussen leest Laura een
Nederlandstalig boekje, dit is haar moedertaal-moment...)
Er komen eigenlijk ook steeds maar meer mensen hier wonen, dus steeds maar
meer auto´s. De arbeiders kunnen niet rap genoeg autostrades aanleggen,
bruggen bouwen, banen verbreden.
|
|
We
gingen met een aantal vrienden nog eens de woestijn in. Even serieus crossen
in het zand, de ideale uitlaatklep voor onze paps...
De trekkabels moesten toch uitgehaald worden, een van onze vrienden raakte
vast, maar na een 10tal minuutjes graven en trekken, was het probleem
verholpen.
De kids vonden het super, getier en gegil op de achterbank bij iedere
afdaling van een hoge zandduin. Daarenboven hadden ze in de andere auto´s
nog een hele resem vriendjes om telkens bij het uitstappen de zandbergen op
te lopen. Alhoewel... lopen.... Voor het echte sportieve werk is het toch
nog een beetje te vroeg. In een open vlakte in de woestijn is het toch
merkbaar warmer....
We vergaten wel een beetje de
prachtige kleuren, de "net onechte" achtergrond voor foto´s. Bij
deze zijn ze terug opgefrist...
|
|
Op
school vlot het nog steeds goed. Sophie heeft redelijk wat schoolwerk te
doen, maar dat is in Belgie zeker niet anders in het secundair onderwijs...
En Laura leest nog steeds in het Engels en het Nederlands, we doen ons best
om dat zo te houden....
Af en toe komen ze thuis met onwaarschijnlijke verhalen.
Zoals een moment in de Franse les, waarbij iedereen van Sophie´s klas het
beroep van de papa in het Frans moest uitleggen. En dan een locale jongen
die heel cool vertelt dat zijn papa eigenaar is van een bekende
ijswinkelketen, en ah ja, verder ook nog een drietal chique hotels bezit.
Hij trekt zich van het ganse schoolgebeuren niet
teveel aan, want hij wordt later toch steenrijk...
Als ik dan in haar tienerogen kijk, en haar duidelijk zeg ´Sophie, dat is
niet vanzelfsprekend, dat is niet zo normaal´, en zij me antwoordt van ´maar
ja, mama, dat weet ik wel, hoor´, dan weet ik dat ze gelukkig nog altijd
met beide voeten op de grond staat...
Een paar dagen geleden spreekt een "lokale" mama
mij aan op school, vraagt hoe het met me gaat. Bij de vraag naar haar
toestand bij het vasten in deze
Ramadan-maand, zegt ze me dat ze het lastig heeft, want ze is zwanger.
Hoe, ik dacht dat zwangere vrouwen en kinderen zich mochten onthouden van
het vasten... Maar ja, zegt ze me, ik vast toch, en op de dagen dat ik te
zwak ben, ja, dan betaal ik boete voor mijn niet-vasten. Ik knik, maar
begrijp geen snars over het waarom in ´s hemelsnaam...
Nog zoveel te leren, en nog zo weinig tijd, tsjuu toch....
Hou jullie goed en tot de volgende !
Sylvie
|
